تشخیص و شناسایی عنبیه
به حلقه رنگی اطراف مردمک چشم، عنبیه گفته می‌شود. این بخش یک دیافراگم نازک است که روی قسمت جلویی چشم کشیده شده و در پشت آن عدسی قرار دارد. وجود عدسی باعث می‌شود که عنبیه، شکل یک مخروط بریده‌شده سه‌بعدی پیدا کند. طبق تحقیقات انجام‌شده، چشم انسان سیستمی کاملاً منحصر‌به‌فرد دارد، به‌طوری‌که احتمال اشتباه سیستم در این روش ۱ در ۱۰⁷⁸ است که بسیار قابل‌توجه است. همچنین اسکن از عنبیه این امکان را برای سیستم فراهم می‌سازد تا ۲۶۶ نقطه از عنبیه بررسی و مقایسه شود، در حالی‌که شناسایی از طریق اثر انگشت تنها ۶۰ تا ۷۰ نقطه را بررسی می‌کند.
در بدن انسان، عنبیه چشم ساختاری ظاهری ولی در عین حال محافظت‌شده به حساب می‌آید؛ عضوی است که با گذر زمان دستخوش تغییر نمی‌شود و این ویژگی، این روش شناسایی را بیش از سایر روش‌ها ایده‌آل می‌سازد. در اکثر مواقع، عنبیه چشم افراد پس از انجام عمل جراحی نیز بدون تغییر باقی می‌ماند. حتی افراد نابینا نیز تا زمانی‌که چشم آن‌ها دارای عنبیه باشد، می‌توانند از این روش استفاده کنند.
لازم به ذکر است که استفاده از عینک یا لنزهای تماسی هیچ‌کدام بر روال کار تشخیص اختلال ایجاد نمی‌کنند و همچنین می‌توان از این فناوری در محیط‌هایی که به شیشه یا پلاستیک محافظ مجهز هستند نیز استفاده کرد.
با اسکن شبکیه، طرحی از شکل رگ‌های آن برای تشخیص هویت بیومتریک به‌دست می‌آید. این روش نیز هیچ تماس یا مزاحمتی برای اشخاص نداشته و از یک مکانیزم نوری برای استخراج ویژگی‌های بیومتریک بهره می‌برد. شکل و حالت رگ‌ها در شبکیه چشم انسان با بالا رفتن سن یا بیماری تغییر نمی‌کند و در طبیعت یکتاست. بنابراین، این روش یکی از بهترین گزینه‌ها برای استفاده در سیستم‌های تشخیص هویت است.