تشخیص و شناسایی عنبیه
به حلقه رنگی
اطراف مردمک چشم، عنبیه می گویند. این بخش یک دیافراگم نازک است که روی قسمت جلویی
چشم کشیده شده و در پشت آن عدسی قرار دارد. وجود عدسی باعث می شود که عنبیه، شکل
یک مخروط بریده شده سه بعدی را پیدا کند. طبق تحقیقات انجام
شده، چشم انسان سیستمی کاملا منحصر به فرد داشته، به
طوریکه احتمال اشتباه سیستم در این روش 1 در 1078 است که بسیار قابل توجه است.
همچنین اسکن از عنبیه این امکان را برای سیستم فراهم می سازد تا 266 نقطه از عنبیه بررسی و مقایسه شود، در حالیکه شناسایی از طریق اثر انگشت 60 تا 70 نقطه را بررسی می کند.
در بدن انسان عنبیه چشم ساختاری ظاهری ولی به نوعی محافظت شده به حساب می آید؛ عضوی است که با گذر زمان دستخوش تغییر نمی شود و این ویژگی، این روش شناسایی را بیش از سایر روش ها ایده آل می سازد. در اکثر مواقع عنبیه چشم افراد پس از انجام عمل
جراحی نیز بدون تغییر باقی می ماند. حتی افراد نابینا نیز تا زمانیکه چشم آنها
عنبیه داشته باشد می توانند از این روش استفاده کنند. لازم به ذکر است که استفاده
از عینک یا لنزهای تماسی هیچ کدام بر روال کار تشخیص، اختلال ایجاد نمی کنند و در
ضمن می توان از این فناوری در محیط هایی که به شیشه یا پلاستیک محافظ مجهز هستند نیز استفاده کرد.
با اسکن شبکیه، طرحی از شکل رگ های آن برای تشخیص هویت بیومتریک
به دست می آید. این روش هم هیچ تماس و مزاحمتی برای اشخاص نداشته و از یک مکانیزم نوری
برای به دست آمدن ویژگیهای بیومتریک بهره می برد. شکل و حالت رگها در شبکیه چشم انسان
با بالا رفتن سن و بیماری هم تغییر نمی کند و در طبیعت یکتاست. بنابراین، این روش یکی
از بهترین گزینه ها برای استفاده در سیستم های تشخیص هویت است.